කාල සර්පයා

ඇදහිය නොහැකිය තවමත්
සැට වස් ඉක්ම වු වග මට
පාසැල වෙත යමි තවමත්
පාසල් දරුවකු විලසින

‘සැළලිහිණියෙ’ කවි කියවමි
‘සිරිපාදෙ’ගී ගයනෙමි
කථික තරගයේ මුල් තැන
දිනා ගනිමි තවමත් මම

ලැබ සරසවි වරම් සොඳින
ලියනෙමි සටහන් නිබන්ධ
පංති ස්ට‍්‍රයික් කරනෙමි
සරසවි සිසුවකු පරිදිම

සැළමුතු පේ‍්‍රමෙන් උමතුව
තුරුලට ගෙන ‘රූපිකා’ව
පුස්තකාලෙ ගල් බංකුවෙ
වැතිරෙමි පෙම්වතකු විලස

ජය මංගල ගී හඬ මැද
පෝරු මස්තකාරූඩව
දෙඅත් රන් හුයෙන් පටලා
සිටිනෙමි පති පතිනි විලස

අතීතයේ සොඳුරු මතක
මැකී නොයයි කිසි දවසක
නොදැනිම දිව ගොස් ඇත්තේ
කාල සර්පයා පමණකි.