හිම බිමේ උණුසුම

තුෂාරය කැටි ගැසී තුරුලතා සුදුවතින් සැරසි ඇති
හිම අතුළ බිමක මා තනිවෙලා සිටින සඳ
සීතලෙන් හිරිවැටී සියොලඟම දැවෙන හද
මා උපන් මවුබිමේ උණුසුමක් ඇත නිබඳ

අඳුර පිරි උදෑසන දෙව් මැදුරෙ සීනු හඬ
සැණින් සවනට නනැගේ පන්සලේ ඝණ්ටාව
හිරු සැඟව ගිය අඳුරු අහස් කුස දුටු විගස
උපන් බිම සිහිවේය හිරු රැසින් බබළනා

මධුවිතින් බමන වූ විකල් වූ සිනහ මැද වැලඳ
ගෙන කොමළතින් සංගීත රිද්මයට
ඔවුනොවුන් නෙක් වෙසින් රඟන සැටි දුටු සැණින
සිත් විලෙහි මා පියඹ නිබඳවම සරණේය

ඉසුරු පිරි දේශයක නේක සම්පත් අතර
කෙසේ දක්නෙම් ද මා හද බැඳුණු උණුසුමක්
අසෝකා මල් පිපුණු මා වසන ගෙවුයනේ
අසිරිමත් පේ‍්‍රමයක උණුසුමක් ඇත සැඟව