ගෙවුයනක ගීතයක්

කොළ හැලී නග්න වූ තුරු ලතා
වැහිබර වු අඳුරු අහස් කුස
හිරු නොදුටු සඳ ගිලූණු වලා පෙළ
සීතලෙන් හිරිවැටී ගිය සිතක
නන් විරූ සිහින මායා බොඳව
නිරන්තර හඹා යයි
මා උපන් මා වසන ගෙවුයනට
අසෝකා මල්වලින් සුපුෂ්පිත

අති රමණී ‘බෲග්’ ඉපැරණි පුරෙහි
හිම කබා අත් මේස් පැළඳි දන
සරති ඔබ මොබ අසුන් බැඳි රියෙන්
විවිධ හැඩ රුවින් යුතු රථවලින්
මහා රැ තිත්ත කළුවර මැදෙහි
ඇසේ නෙක ගායනා වාදනා සිනා හඬ
සිනාවෙන් පිරී ගිය දෙකොපුල්ව
පෑවුවද මන්දස්මිත රූ ළඳුන්
නොසිතේය පාන්නට ප‍්‍රතිචාර
අසෝකා මල් පිපී ඇති සිතෙක

සියලූ නෙක් සම්පතින් පිරි රටක
නේක මල් පිපී ඇති ගෙවුයනක
හුදෙකලා පාළුවේ වැතිරි සඳ
සිත් යහන් ගැබෙහි ඇය සැඟවිලා
මතුව එයි අබරණින් සැරසි ගෙන
දුරු රටක සීතලෙන් ගැහෙන හද
ඉකි බිඳී නිරන්තර ශෝකයෙන්
අසෝකා මල් නොමැති උයනෙ හිඳ