ඔහු ඉදිරියේ ඈ සිටිද්දී
නීල චන්දන දෙඇස් බර කර
දෙවඟනක සේ
මම ගියා සාලය හරහා
බිමට බරවුණු දෑසින්
හදවතේ කළු ගලක් ඔසවා
ඈ නොවේ බැලූවේ මා දිහා
මතක අතීතේ තිර රෙදි පොට අතරින්
ඈ පෙනේ මැවෙමින් මැකෙමින්
මීදුම් අතරින්
කළුවර පීරාගෙන
ඇදුණු පියමන්
රජවත්ත දිගේ දිගින් දිගට ...
‘හිල්ඩා කුමරියගේ ගැටෙන රසමුසු හැඟුම්
හා ඔබට එක්වන්ට කරයි ආරාධනා’
හැටහයේ මැදින් මාසේ ඔබ දුන් ඒ ඇරියුම් පත
අදි මදි කරමින් පිළිගෙන
හිල්ඩා මල් උයන දිගේ
සීතලේ ඔබ සොයා
මම ටයිකෝට් ඇඳ ආ වේලේ
ඔබ හිටියා අප්සරාවක් වගේ
හරියට අද වාගෙම
පාට පාට විදුලි බුබුළු
නෙක් නෙක් විලාසිතා අතර
ඔබත් මාත්
ඒ මේ අත පාවුණු හැටි
සංගීතය රිදුම් දෙද්දි
මත් වුණු පේ‍්‍රමය නිසා
‘ලේඩි විත් ද ලිට්ල් ඩෝග්’
බලන්ඩ
කලාගාරයට ඈ ඉස්සර ආවෙ
මාව හොයාගෙන
තිත්ත කරුවලේ ගුරෝෆ්, ආන්නාට පෙම් බඳිනා සඳ
ඈ සිටියේ මා උණුසුම අස්සේ
අඩක් නිවුණු දෑස් ඇතිව
තුරුලූව පුංචි පූසියක් වගේ
පන්දාහක් දනෝ අසුන් ගෙන සිටිද්දී
ආලෝකය අඳුරට හරවන විට
පේ‍්‍රමයෙන් රංජිත වූ මනසින්
ඔබ ආවා මාව සොයා
ගල් පඩිපෙළ බැහැගෙන
මනමේ කුමරිය වාගේ
ඔබ ඔහු අත ගෙන
ගොක්කොළ රැල්ලෙන් සැරැසුණු
නැකතට පෝරුව මත නගිනා මද්දහනේ
ඔබ ළඟ සිටියේ ඔහුයි සිතනවද ...?
නැත, මම වෙමි.
දිගැති රථයේ පිටුපස අසුනේ
වේල් එකෙන් ඔබ මූණ වසාගෙන
ඇදී යද්දි ආසිරි මල් වැස්සේ
ඔහුගේ උණුසුම ඔබට දැනෙනවද ...?
මගේ සුසුම් අහසේ පා වෙද්දී
තීරු තීරුවලට ඉරා
විසිරෙව්වේආදරයේ කැබලි නේද ...?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment