Thursday, September 10, 2009

කවිය

කවිය
කවියක් ලියන්නැයි
ඔබ මට
කොතෙක් කීවත්
කවියක්
ලියන්නට නොහැක
කවියක්
ඉබේ බිහිවෙනවා මිස

කවිය
හදවතේ කොනක
පිළිසිඳ
ඖචිත්‍යයෙන්
ඔපවී
උපමා රූපකවලින්
හැඩගැන්වී
රමණීය බසින්
මටසිලූටු වී
ගැබ්ගෙන
විලි රුදා මැද
ප‍්‍රසූත වෙයි.

ඒ කවිය
හෘදයංගමව
අප අමතන විට
ජීවිතය
විනිවිද දකියි
කාන්තාවක සේ
උපදෙස් දෙයි

කවිය තනිකමට
අප සමග
ගමන් යයි
හුදෙකලාවට
අපිට
තනි රකියි
කවිය
අපේ සමීප
මිතුරාය

කවිය
කවියමයි
කවියා
කවියාමයි

No comments:

Post a Comment