ලෙඩ ඇඳක තනිවෙලා සිටින විට
සාංකාවෙන් පෙළෙන මගේ සිත
මරණයේ අඳුරු බිය රැගෙන විත්
නන් විරූ සිහින සිත්තම් කරයි
පෙර දවස ලෙඩ ඇඳක නිඳන කල
මා වටා දැවටෙමින් සිටින්නී
මල්ජිනී නොමැත මා ගව් දුරක
ඈ සිටී ගැබ්බරව රෝහලක
ඔහු සිටිනු ඇත ඇගේ තනිකමට
හිත මිතුරු නෑසියන් මගේ ගුණ වනන්නන්
අද නොමැත අබියසක ස්නේහයක් ඇතිව ළැම
ජීවිතේ හරි අඩක් තනිව දිවි ගෙවුණු කල
ඉතිරි අඩ ගෙවන්නට තනිකමක් දැනේවිද ..?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment