කාලයේ වාලූකාවෙන් වැසුණු
වට රවුම් රතුපාට ඔබෙ මුහුණ
සත්රුවන් කඩතුරාවෙන් පැමිණ
මා දෑස් අබියසෙහි තටු සලයි
පාළුවේ සීතලෙන් හිරිවැටුණු මගේ සිත
ආදරේ උණුසුමින් කිතිකවා
සැනසුමේ සිසිලසෙහි මග තැනූ
කිම ඔබේ කිසි බසක් නොනැගන්නෙ ...?
ඈත පොල් රුප්පාව මැද තිබෙන
රට උළු සෙවිලි කළ ඔබෙ නිවෙස
පිටුපසෙහි කණින ලද ලොකු ළිඳෙහි
ඔබ-මගේ ඡයාව රැඳී ඇත
පිළිකන්නෙ පඩිය මත බේසමෙහි
මුව දොවා මුහුණ බැලූ කැඩපතෙහි
පස් වසක් මා පැමිණ නැති නමුදු
මගේ රුව පෙනෙනු ඇත බැලූ විටදි
කාලයේ අසු පිටින් දහස් ගව් මග ගෙවා
දෑත් දිගුකර ගන්න ඔබ සොයා පැමිණියද
මල් කලඹ අතට ගෙන තව එකෙකු හා බැඳී
කිකිණි පා ඔබ සිටී සාලෙ මැද සේයාරුවෙහි
කුරිරු යුදයට පිවිස ධනු ශිල්ප විකුම් පා
ළෙහි හොවා දැය කෙරේ උපන් අභිමානයෙන්
සටන් වැද ජය නගා පැමිණි කල හිමිවන්නෙ
කුමරි ඔබ නොමැති හිස් විජිතය ද?
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment